Koty generalnie są bardzo przywiązane do swojego terytorium, a większość naszych domowych kotów prowadzi dość stabilne życie z bardzo przewidywalną rutyną, która nie wiąże się z podróżowaniem poza dom – przeprowadzki są rzadkością, a wyjazd do lekarza weterynarii odbywa się gdy kot zachoruje. Dla większości kotów wizyta u lekarza weterynarii to przytłaczające przeżycie. Kot zostaje wyrwany ze swojego znajomego środowiska domowego, zwykle bez większego rozmysłu wepchnięty do transportera, umieszczony w hałaśliwym samochodzie, przewieziony do kliniki weterynaryjnej, zabrany do recepcji, gdzie są intensywne zapachy wielu innych zwierząt i ludzi. Następnie trafiają do gabinetu, gdzie nieznana osoba bada ich i poddaje się różnym zabiegom. Każda z tych rzeczy może być stresująca, a kiedy wszystkie są połączone razem, nic dziwnego, że twój kot jest przestraszony lub zestresowany.

Lekarze weterynarii zalecają korzystanie z transportera w podróży (podobnie jak behawioryści czy zoopsycholodzy), ponieważ jest to najbezpieczniejszy sposób transportu zwierząt. Gdy dotrzesz do gabinetu weterynarza, Twój kot, który znajduje się w bezpiecznym transporterze, będzie chroniony przed innymi ciekawskimi zwierzętami i poczuje się mniej bezbronny. Kot, który jest trzymany w na smyczy, w szelkach i jest przestraszony, może zareagować wyskakując z ramion, potencjalnie raniąc swojego opiekuna w tym procesie i narażając się na ryzyko zranienia lub ucieczki – koty w panice, robią wiele nieprzemyślanych ruchów, co kończy większą lub mniejszą tragedią.

Poszczególne koty mogą mieć określone preferencje dotyczące tego w czym są transportowane, ale niektóre opcje są lepsze od innych. Chociaż kartonowe transportery dla kotów (dostępne w sklepach zoologicznych i niektórych przychodniach) są niedrogie są jednak jednorazowe, powinny być używane tylko jako tymczasowy środek transportu, ponieważ zdeterminowany kot może się z nich wyrwać w mgnieniu oka. Trwałe opcje transportu kota obejmują transportery z miękkimi ściankami, klatki z drutu i transportery z twardego plastiku z drzwiami drucianymi. Bez względu na rodzaj transportera, który wybierzesz, powinien być on łatwy do czyszczenia i nie utrudniać umieszczania w nim kota. Kup transporter pasujące do rozmiaru Twojego kota (jeden, dwa rozmiary większy by kot mógł się wyprostować). Jeśli masz kilka kotów, zapewnij każdemu z nich osobny transporter.

Idealny transporter jest mocny, lekki i wodoodporny, z dużym otworem umożliwiającym łatwy dostęp do kota i łatwym do zdejmowania wierzchem, by móc łatwiej zwierzę wyjąć lub przeprowadzić badanie w samym transporterze. Jeśli masz transporter ze zdejmowaną górną częścią (co polecamy!), twój kot może być w stanie leżeć na dnie nosidełka, podczas gdy weterynarz przeprowadza niektóre części rutynowego badania fizykalnego. A jeśli Twój kot z jakiegoś powodu musi pozostać w szpitalu, dolną część nosidła można umieścić w klatce szpitalnej, aby zapewnić znajome i wygodne łóżko (dlatego jest bardzo ważne domowe kojarzenie transportera jako elementu stałego wyposażenia).

Niezależnie od tego, co wybierzesz za transporter, pod spodem powinnaś umieścić ręcznik lub koc/miękki materiał, zarówno po to, by zapewnić wygodne miejsce do siedzenia lub leżenia, jak i po to, by wchłonąć wszelkie płyny na wypadek wypadku w drodze do kliniki. Na wszelki wypadek warto zabrać ze sobą zapasowy wkład do transportera (fajne do wyściełania są podkłady higieniczne, pochłoną one zapachy, mocz a także nawet wodnistą biegunkę).

Warto zawsze mieć pod ręką mokre chusteczki higieniczne dla kota.

W przypadku większości kotów transporter widzą tylko wtedy, gdy jest ona wynoszony, wyciągany bezpośrednio przed wizytą u lekarza weterynarii co automatycznie wiąże ból, dyskomfort choroby z wizytą i użyciem transportera. Nawet jeśli podczas wizyty weterynarza nie przydarzy się kotu nic nieprzyjemnego, to transporter będzie kojarzył się z jazdą samochodem oraz nieznanymi dźwiękami i zapachami przeciętnego gabinetu weterynaryjnego. To właśnie te wywołujące stres skojarzenia powodują, że koty opierają się wejściu do pojemnika i jazdy w miarę spokojnie.

Możesz pomóc kotu przezwyciężyć strach przed transporterem i transportem, rozwijając pozytywne skojarzenia między transporterem a pozytywnymi skojarzeniami. Pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, jest unikanie przechowywania transportera w garażu lub piwnicy i wynoszenie go tylko wtedy, gdy zbliża się wizyta u lekarza weterynarii. Zamiast tego otwórz drzwiczki lub zdejmij górę i trzymaj transporter w miejscu stale używanym przez kota,  w którym kot lubi spać lub bawić się. W ten sposób kot może zacząć kojarzyć go ze znajomymi widokami i zapachami domu. Ustaw go lub korzystaj jako legowisko lub miejsce podawania posiłku dla Twojego kota, umieszczając legowisko dla kota lub naczynia na jedzenie i wodę w transporterze. Lub po prostu użyj transportera jako miejsca, w którym dostaje smakołyki po aktywności (skojarzenie, zabawa, wysiłek, odpoczynek, przysmak) w jednym miejscu.

Jeśli Twój kot ma już negatywne skojarzenia z obecnym transporterem, którego używasz, rozważ zakup nowego sprzętu , które nie przypomina starego.

Bezpieczeństwo jest najważniejszą kwestią podczas transportu kota; bagażnik musi być zabezpieczony, pilnujemy też okien (aby zapobiec ucieczce) i transporter musi być umieszczony w pojeździe w pozycji, która utrzyma go w bezpiecznym miejscu na wypadek nagłego hamowania, podobnie mocowanie jak fotelika dla dziecka. Nigdy nie myśl o podróżowaniu z kotem w samochodzie bez transportera – na rękach czy na szelkach, przy procesie hamowanie i kotu i innym ludziom w samochodzie może wydarzyć się bardzo bolesna krzywda.

Aby zmniejszyć stres związany z jazdą, spryskać wnętrze samochodu feromonami w dyfuzorze. Zabierz ze sobą koc lub duży ręcznik, a po zamocowaniu transportera w samochodzie przykryj go ręcznikiem, aby zmniejszyć stymulację bodźcami zewnętrznymi. Pod transporter stosuj matę/watę wygłuszającą drgania samochodu. Przy pierwszych wizytach u lekarza zweryfikuj z nim czy kot może cierpieć na nudności związane z transportem.

Po rozpoczęciu jazdy staraj się unikać gwałtownego hamowania, przyspieszania lub ostrych zakrętów. Dostrój radio/muzykę do stacji z muzyką jaką woli Twój kot i upewnij się, że grzejnik lub klimatyzator nie dmucha bezpośrednio do na transporter.

Najlepiej, jeśli to możliwe, umówić wizytę na spokojniejszą porę dnia gdy mniej pacjentów będzie oczekiwało, umawiałbym się z lekarzami u których jest możliwość rezerwowania określonej godziny. Jeśli kot jest naprawdę zdenerwowany, możesz zgłosić się do obsługi przychodni po przyjeździe, aby sprawdzić, czy możesz zabrać kota bezpośrednio do gabinetu, zamiast czekać w recepcji – w dużych przychodniach, klinikach i szpitalach często jest to możliwe, bywają pokoje przejściowe, izolatki. Niektóre lecznice weterynaryjne mają osobne pomieszczenie dla kotów lub osobne wejście (do tej pory w Polsce spotkałem się z tym już 6 klinikach). Kiedy przenosisz transporter z samochodu do kliniki, staraj się nie przechylać nosidełka ani nie uderzać nim w żadne drzwi w drodze do środka. Po wzięciu zwierzęcia do gabinetu, jeśli ma być na badanie wyciągany na zimny, stalowy blat kładziemy koc, materiał na którym kot ma większy komfort stania, staramy się najpierw wprowadzić lekarza w cel wizyty, dopiero potem asystujemy mu podczas obsługi kota. Część badań lub/i zabiegów można dokonać w transporterze, bez wyciągania kota całkowicie – dużą rolę tu dają wyżej opisane transportery otwierane z góry.