Bardzo często słyszymy o tym, że kocie musi młode trafić do domu żeby człowiek wychował sobie kota jak sobie życzy, więc mamy odbierane kocięta z miotów w wieku sześciu – ośmiu tygodni. Niestety od wychowywania kociąt (niestety dla człowieka) jest kocia matka, a nie człowiek, który nie należy do tego samego gatunku i nie komunikuje kotu prawidłowo i odpowiednio potrzeb, jak i nie jest w stanie odpowiednio szybko reagować, więc pojawią się szkodliwe i niepożądane (dla człowieka) zachowania.
Minimalny wiek odłączenia kocięcia od matki i rodzeństwa to 12 tydzień życia, rekomendowane jest przez nas jako zoopsychologów i behawiorystów zaczekać z odłączeniem do 16 tygodnia życia. Przed wydaniem kota, należy odrobaczyć, podwójnie zaszczepić i wykastrować zwierzę. Kastracja od trzeciego miesiąca życia jest aktualnie standardem, kastracji u kotów nie niesie żadnych niespotykanych konsekwencji zdrowotnych (ani fizycznych, ani behawioralnych).
Jakie problemy mogą pojawić się, jeśli kociak nie spędzi odpowiedniego czasu z matką i rodzeństwem lub jeśli matka nie jest psychicznie dojrzała do odchowania miotu:
- zaburzenia zachowania związane z pewnością siebie i lękami,
- zaburzenia związane z przyjmowaniem pokarmów,
- zaburzeni związane z zachowanymi społecznymi (nieodczytywanie lub błędne czytanie zachowań innych zwierząt),
- zaburzenia zachowania związane z agresją (niepanowanie nad emocjami, docierającymi bodźcami),
- zaburzenia zachowania związane z pozostawianiem moczu lub kału poza kuweta,
- zaburzenia zachowanie związane z chorobą sierocą (ssanie materiałów, rozwój syndromu pica)
- zaburzenia zachowania związane z autoagresją oraz wiele innych,
Zaznaczmy, że wiele z tych zaburzeń potrzebuje poważnej współpracy z behawiorystą, zoopsychologiem i lekarzem weterynarii a wiele z nich nie jest do zlikwidowania, praca z wieloma z nich polega na stałym działaniu i wsparciu lekami weterynaryjnymi.
Kocię kota domowego odłączone w wieku 16 tygodni jest najbardziej przygotowany do życia poza kocim miotem, powinien być to wystarczający czas by kot doświadczył odpowiedniego traktowania ze strony matki i rodzeństwa. Oczywiście w nowym domu młody kociak może być zaskoczony, zestresowany i może nawet załatwić się poza kuwetą, może schować się w jakimś ciemnym kącie – to wszystko jest jak najbardziej normalne. Pamiętaj, że jest to dla kota ogromne przeżycie – stres jest normalnym elementem, który pozwoli się kotu przystosować do nowych warunków. Przygotuj mu:
- osobne pomieszczenie,
- kuwetę ze żwirkiem, który do tej pory używał,
- talerz na pokarm i miskę z wodą (fontannę),
- kryjówkę z transportera
- przedmioty, które dostaniesz z jego domu (przenoszenie zapachu z poprzedniego domu do nowego)
Wykaż się cierpliwością i zrozumieniem, nowy kot może aklimatyzować się w nowym domu od kilku dni do kilkunastu tygodni. Jako wsparcie dla Twojego nowego podopiecznego możesz wykorzystać suplementy diety, feromony i leki – współpracuj z zoopsychologiem i lekarzem weterynarii.
