Agresja konkurencyjna to jedno z najpopularniejszych zaburzeń zgłaszanych przez kocich opiekunów a wynika z tego, że najczęściej Polskie domy mają więcej niż jednego kota, a mieszkania budowane w Polsce nie należą do przestrzennych więc rzadko mamy w domach odpowiednią ilość sprzętów dla kotów, co przekłada się na zachowania o znaczeniu rywalizacji i rozwijającej się agresji konkurencyjnej – rywalizacja o dobra, uwagę – o zainteresowanie człowieka. Koty mogą rywalizować o jedną rzecz (dostęp do drapaka, kuwety, czy człowieka) i już nawet drobna rywalizacja może przekształcić się w agresję konkurencyjną.
Przypominamy, że mimo iż mamy tu hasłowo określoną formę agresji, to opisujemy ją przez sekwencje zachowań, postawę ciała (uszy, ogon, futro), mimikę (wibrysy, uszy, marszczenie pyszczka), oraz werbalne sygnały wysyłane przez zwierzę, a także kontekst i miejsce występowania – nie tylko schematyczną nazwą.
Rzadko agresja konkurencyjna przejawia się w postawi fizycznych bójek i otwartej ofensywnej agresji, najczęściej obserwuje się:
- zachowania grożące okazywane poprzez wpatrywanie się, skupianie wzroku i śledzenie wzrokiem,
- blokowanie przejścia, dostępu do przedmiotu przez siedzenie lub leżenie,
- podnoszenie łapy i grożenie uderzeniem,
- spychaniu, popychaniu, doskakiwanie,
- podgryzaniu za ogon, za łapy, za szyję,
Oczywiście może dojść do eskalacji w agresję ofensywną i fizycznego starcia, gdy ofiara owej przemocy zacznie się bronić – czy to fizycznie, czy choćby werbalnie próbując odstraszyć agresora.
Agresja konkurencyjna jest częsta i niemal w każdym domu wielokocim występuje. Wystarczy drobna zmiana jak przestawienie mebli, zniknięcie jakiegoś przedmiotu, przemeblowanie, przestawienie kocich przedmiotów może zaskutkować zaburzeniem ułożonego planu funkcjonowania kotów na schemacie życia człowieka – może dojść do eskalacji i patologizacji relacji w domu.
