Dzięki postępom w weterynarii i żywieniu, oraz dzięki opiekę świadczoną przez odpowiedzialnych i oddanych opiekunów ich koty żyją teraz dłużej niż kiedykolwiek. Jednakże, dla zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia opiekunowie zwierząt muszą zachować czujność w monitorowaniu stanu zdrowia swojego pupila i zachowania i zgłaszać wszelkie zmiany, gdy tylko się tylko pojawią. Poniższe wskazówki mają na celu pomóc w utrzymaniu jakość życia Twojego zwierzaka, a może nawet wydłużyć mu życie.
Zwracaj uwagę na wszelkie zmiany w zachowaniu podopiecznego bez względu na to, jak są subtelne (żyjąc ze zwierzęciem, najłatwiej nam to dostrzec ale często nie chce się nam!) Pierwsze niepokojące zachowania behawioralne są często pierwszą lub jedyną oznaka pojawiających się problemów zdrowotnych, w tym utraty słuchu lub wzroku, bólu, choroby, lub zespół dysfunkcji poznawczych. Niezbędne jest szybkie zgłaszanie wszelkich zmian w zachowaniu kota do wczesnej diagnozy a następnie współpracy lekarza weterynarii z behawiorystą, zoopsychologiem.
Wiele chorób można prowadzić zdrowiej , kontrolować lub medycznie spowolnić. Jednak największe sukcesy jest często osiągane na wczesnym etapie choroby, przed rozwinięciem się ich poważniej. Na przykład postęp choroby nerek można spowolnić samą terapią dietetyczną. Jeśli jednak kot nie zostanie poddany leczeniu do choroba nerek jest zaawansowana, może być na to zbyt późno (znamy przypadki kota 9 lat od diagnozy w przypadku przewlekłej choroby nerek). Podobnie diagnoza i leczenie cukrzycy i choroby tarczycy są najłatwiejsze do leczenia, jeśli zostaną wcześnie wykryte, zanim pojawią się komplikacje. Dlatego wczesna diagnoza daje największą szansę na wczesną terapię i poprawę komfortu naszego podopiecznego.
Dysfunkcja poznawcza jest zwierzęcym odpowiednikiem wczesnej choroby Alzheimera. Pierwsze jej oznaki mogą obejmować spadek świadomości, uczeniu się i pamięci oraz zachowaniach socjalnych, w tym dezorientacja, nadmierna wokalizacja, zmiany zachowań społecznych zwierzaka z rodziną ludzką lub z innymi zwierzęta w domu, budzenie się w nocy, zabrudzenia domu (mocz i kał) oraz generalny wzrost niepokoju.
Podobnie jak w przypadku innych chorób, zaburzenia funkcji poznawczych mogą być kontrolowane lub spowolnione dzięki wczesnej interwencji weterynaryjnej poprzez zwiększone wzbogacenie i suplementację lekami, terapię dietetyczną lub terapie behawioralne. Jeśli jednak starzenie się mózgu jest wystarczająco zaawansowane, uszkodzenie może być zbyt rozległe, aby można je było poprawić.
Ponieważ schorzenia z wiekiem mogą powodować niektóre lub wszystkie oznaki dysfunkcji poznawczych, badanie i do zdiagnozowania tych stanów potrzebne są badania diagnostyczne, a następnie można zidentyfikować specyficzne leczenie w celu opanowania tych stanów. Wykluczenie medyczne przyczyny to ważny krok w diagnozie poznawczej dysfunkcji poznawczej – zaleca się współpracę lekarza weterynarii, neurologa z behawiorystą lub/i zoopsychologiem.
Ból może powodować lub przyczyniać się do wielu różnych objawy behawioralnych, w tym zmniejszenie zabawy i relacje towarzyskie kota z otoczeniem, a także wzrost agresji lub nerwowości. Ponadto początkowe oznaki bólu mogą być zmianą od normalnego zachowania lub spadku poziomu aktywności, co ciężko dostrzec. Dostępne są w weterynarii skuteczne metody leczenia i poprawiania jakości zwierzęcia fizycznie cierpiącego. Dlatego jest niezwykle ważne odwiedzanie regularnie (u kotów powyżej 10 roku życia 2 razy w roku pełna diagnostyka) lekarza weterynarii, wykonanie badań potwierdzających ból lub dyskomfort i przepisanie odpowiednich leków, terapii fizykalnej.
